Σκύβοντας πάνω ἀπ᾿ τῆς ψυχῆς μου
τὴ συσκότιση στίχους ἰσχνοὺς
θὰ ἐπιδείξω ἀποκλεισμένους
ἀπὸ ἀπρόσμενη κακοκαιρία
ποῦ πλήγωσε θανάσιμα
κάποιο δειλό μου λυκαυγές.

Πολλὰ θὰ λὲν οἱ στίχοι αὐτοί,
θὰ δεῖτε, θὰ διαβάσετε.
Ὁ τελευταῖος μόνο στίχος
τίποτε δὲν θὰ λέει.
Κοιτώντας θλιβερὰ
τοὺς προηγούμενους
θὰ κλαίει.


Πεθαίνει αργά όποιος δεν ταξιδεύει
δεν διαβάζει…

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Ήμουν σιωπηλή


Με μια καρδιά κουρέλι
μακριά απ’ του έρωτα τ’ αγέρι
Δίχως προστάτη, δίχως απάγκιο
με μια ψυχή ναυάγιο

****

Έλεγα πως ζούσα
πως ήμουνα παρούσα
Δίχως ανάσα, δίχως γέλια
Στα μάτια μόνο αμέλεια

****

Δήθεν ελευθερία
Μα της μοίρας μου δεσμία
Με δυο στήθια
που τα μάτωνε η αλήθεια

****

Με κυνηγούσε ο πόνος
Της μοναξιάς μου ο χρόνος
Κείνος ο τόπος της σιωπής
Εμπόδιο του γέλιου, της φωνής

****

Κι ήρθες εσύ
με μια καρδιά αγνή
Μία απ’ τα μάτια σου φωνή
βγήκε από μέσα μου κραυγή

****

Να σου πνέει με μανία
αγάπη και αγωνία
για το μέλλον μιας στιγμής
που θα’ μαστε μόνο εμείς

****

Μες της αγάπης τη σιγαλιά
να μένουμε για ώρες αγκαλιά
κάνοντας όνειρα τρελά
σαν δυο μικρά παιδιά

****

Μα μες του νου μου
την ανοία
έρχεται φωλιάζει με μανία
ετούτη η απαισιοδοξία

****

σαν ασφυξία της ζωής
πως εντέλει θα το δεις
δε θα μ’ αγαπάει κανείς…
……………..

Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-08-2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου