Άδεια η ψυχή μου….παρασκευή , 23 Ιουλίου 2010
Παρασκευή βράδυ, ένας καθρέφτης με ρωτάει …που τάχα τρέχεις που ταξιδεύεις
Σε έρημους δρόμους περπατάω, γύρω μου η ζωή μα δεν τη κοιτάω
Τα βήματα πίσω με γυρνούν, εκεί που οι άγγελοι ξεχνούν
Φώτα τριγύρω μου σωρό, θολό τοπίο αδιάφορο μες’ τον καιρό
Και η καρδιά μου να πετά με τσακισμένα τα φτερά
Θα έπρεπε να συνηθίσω στον καιρό, μόνη μου να ζω
Μα με δικάζει αυτή η ώρα που η καρδιά παίρνει την κατηφόρα
Κι αρχίζουνε τα μάτια να τρέχουνε σαν μπόρα
Θεέ μου να σβηνόταν από του ρολογιού τους δείκτες
ετούτη η ώρα ποτέ μη ξαναρχόταν
Μετράω τη ζωή μου σε ένα τικ τακ που ακούγεται από τους λεπτοδείκτες
Το τηλέφωνο χτυπά ,δεν θέλω άλλο πια
Νέκρωσε πια η γραμμή κι ήταν δική μου επιλογή
Δική μου απόφαση αυτή δικός μου ο πόνος στη ψυχή
Και σε ρωτάω … βρε ζωή ….ήταν;
Μου δωσες μια αφορμή, να κρατηθώ;
Να πω… πως …… είναι λάθος…………….
Πως πνίγομαι μονάχα από πάθος…….
Πνίγηκα από τις ενοχές
Η αγάπη έγινε φιλί πικρό και πως εγώ να μείνω εδώ;
Δε μετανιώνω βρε ζωή, μα η ώρα είναι δύσκολη πολύ
Είναι που έχω μια ψυχή παραπονιάρικη αυτή
Και κάπου-κάπου γίνεται παιδί
Μα μη ξεχνάς.. ζωή ..πως μου χρωστάς
Σήμερα κάποιος μου είπε ότι έχω επιλέξει να ζω δυστυχισμένη…
Δεν ξέρω μπορεί να ναι και έτσι!
Δημιουργός: MIPS
Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-08-2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου